Een playlist van mij is steeds anders en hangt af van m’n bui. Ik heb deze playlist zo snel mogelijk gemaakt en niet meer naar gekeken omdat ik anders duizend keer dingen verander. Wat oude rock en punk nummers doen het ook altijd goed voor mij. Hyped worden. Het lastige is dat ik het liefst minimaal 20 playlists wil maken, van allemaal een ander genre. Ik zou graag  een Americana/folk achtige lijst maken, een punk, een classic hip hop, country, funk, blues, whatever. You name it. Ik heb geprobeerd een lijst te maken met van alles wat waarin hopelijk alles ook een beetje bij elkaar aansluit. Of niet, maar daar lig ik ook niet al te wakker van.

Later in de lijst gaan we naar classics zoals Sympathy for the Devil, deze versie van Get Yer Ya-Ya’s Out album vind ik sicker, iets rauwer maar toch strak. Nick Cave omdat het Nick Cave is en een held, vervolgd door een Bill Evans. Ik ben opgegroeid in een huis waar niet per se altijd muziek aan stond, maar er was overal jazz & soul muziek te vinden. M’n pa draait vaak jazz zoals Stan Getz. Via via kwam ik erachter dat Getz veel met Bill Evans heeft gewerkt en Evans onder andere ook de pianist is op Kind Of Blue (Miles Davis).

Een aantal jaar geleden had ik nooit verwacht dat ik een liefde voor country muziek zou krijgen, maar sinds een aantal jaar ben ik steeds meer into dat genre. Cliché helden zoals Buck Owens, Waylon Jennings en Kris Kristofferson maakten al snel iets los en al snel kwam ik bij Gram Parsons. Los van zijn muziek, solo en destijds met The Byrds is zijn levensverhaal een bizar maar tof verhaal. (Zie Fallen Angel docu.)

Verder heb ik hiphop altijd sick gevonden. Ik kan niet zeggen dat ik opgegroeid ben en voor het eerst van iemand een Wu Tang cassette in mijn handen kreeg gepropt, maar ik heb al snel via via veel hiphop geluisterd. Toen ik op een bepaald moment begon met skateboarden is mijn muzieksmaak ook veel breder geworden. Toen ik eenmaal veel begon met skaten met bijvoorbeeld Martijn(Janssen) en Joris(v/d Berghe) etc, die iets ouder zijn, hebben zij mij veel voor mij nieuwe artists en platen laten horen. Terwijl ik net NAS – Illmatic ontdekte lieten zij mij kennis maken met Showbiz & AG, Kool Keith, KMD en anderen. Nog steeds komen zij af en toe op de “youtube/dj avond/huisfeesten” tijdens wat biertjes met nummers die ik nooit van m’ n leven gehoord heb.

Er is uiteraard geen hiphop zonder funk/soul muziek, dus vandaar de William Bell en de Funkadelic in de playlist. Group Home omdat ik hun sound gruwelijk vind. Altijd een soort grimey sfeer. Ik weet nog dat ik voor het eerst 12 O’clock Brooklyn voor het eerst hoorde, en ik vond die track zo hard. Nog steeds supersick.  Verder staan er wat punk nummers in de lijst waaronder GG, gewoon omdat die een weirdo was. D.I. sluit de lijst af omdat het mij superlang heeft geduurd om te ontdekken hoe die band heette. Ik was destijds met Joris in de Jokers Bowl aan het skaten in LA, en vroeg hoe dit nummer heette die aanstond. Iemand riep toen :”D.I.”. Ik heb vervolgens een maand lang lopen googelen op “The Eye” en kwam uiteraard nergens bij terecht.